venres, 11 de decembro de 2015

ACTIVIDADE 10.

Crea unha nova entrada (ou publicación) no teu blog con nome ACTIVIDADE 10.
Os conceptos están definidos nas páxinas 51 e 53 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

-NAVEGADORES GPS. Busca unha imaxe na rede.

O GPS (Global Positioning System) é un problema que permite determinar a posición dun obxecto ou dunha persoa, en calquera lugar do planeta, cunha precisión de poucos metros ou, mesmo, centímetros.

A tecnoloxía GPS está baseada na utilización de 24 satélites cuxas órbitas están sincronizadas para cubrir toda a superficie terrestre.
Os navegadores GPS dispoñen dun receptor GPS capaz de recibir os sinais dos satélites. Unha vez que o receptor ten o sinal de catro satélites, polo menos, o navegador é capaz de determinar cal é a súa posición de triangulación.

Os navegadores dispoñen de cartografía e sofware específico para situar as coordenadas do GPS sobre o mapa, analizar as posibles rutas para chegar a un destino concreto e planificar a que se consideres máis adecuada segundo os criterios que o usuario especifique. Devanditos navegadores poden estar integrados, en vehículos e teléfonos intelixentes, ou ben como dispositivos independentes, sendo algúns dos modelos más estendidos Nvaman e Tom Tom Navigator.



-GOOGLE GLASS. Busca unha imaxe na rede.

Google Glas son unhas lentes de alta tecnoloxía, desenvolvidas por Google, que funcionan como asistente virtual utilizando realidade aumentada. Conectan ao usuario co seu teléfono intelixente a través da voz e a imaxe móstrase nunha pequena pantalla incorporada. Esta cámara está incorporada a unha cámara, un micrófono e un altofalante. Mediante unha conexión Wi-Fi e Bluetooth, as lentes poden comunicarse con outros dispositivos e aplicacións da internet.

Utilizan unha versión reducida do sistema operativo Android. Algunhas das súas aplicacións son tomar fotos, gravar vídeos, navegar por Internet e usar a maioría das aplicacións de Google.



-SMART WATCH. Busca unha imaxe na rede.

Estes dispositivos poden incluír características como unha acelerómetro, altímetro, barómetro, compás, cronógrafo, equipo de mergullo, calculadora, teléfono móbil, GPS, pantalla gráfica, altofalante, axenda, etc.

Doutra banda, estes reloxos inclúen o seu propio sistema de aplicacións, que adoitan estar relacionadas coa saúde e o deporte, a produtividade, os contidos multimedia, os xogos e o acceso ás redes sociais.

venres, 4 de decembro de 2015

ACTIVIDADE 8.

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.
Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes: 


(0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.  
Para que un computador poida establecer comunicación con outros computadores ou dispositivos, debe dispoñer dunha tarjeta ou adaptador de rede (hadware) e, por suposto, ter instalado o seu controlador (sofware) no sistema operativo para que se poida utilizar.


 Aos cartóns de rede tamen se denomín NIC (Network Interface Card), posto que ofrecen unha interface de rede, curo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; o máis utilizado é o conector RJ-45, necesario para o cableado UTP.

Tamén existen cartóns de rede inalámbricas que transmiten a información por ondas electromagnéticas e, por tanto, non necesitan conectores nin cables. Estes cartóns poden levar unha pequena antena para aumentar a intensidade do sinal e mellorar así a transferencia.






(0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede.
Os concentradores e os conmutadores son os dispositivos que interconectan os cables dunha rede. A función de cada un é a seguinte:
 
-Concentrador ou hub. A este dispositivo chegan todos os cables da rede, un por cada oredenador ou dispositivo, actuando de ponte. Cando un computador envía información, o concentrador reenvía a todos, para que o destinatario tómea e o resto refúguea.

 
-Conmutador ou switch. Ten características similares ao hub, pero con algunhas outras funcións engadidas. Unha e elas é que , ademais de servir de ponte para a conexión de todos os computadores, é capaz de indentificar os equipos que ten conectados, polo que non necesita enviar a información a todos eles, senón só ao destinatario. Evítase así sobrecargar a rede e a colisión de datos. Outra diferenza é que, ademas de equipos, permite interconectar redes do mesmo tipo.



(0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede. 

Nunha rede de área local cableada, tamén é posible instalar un punto de acceso inalámbrico de maneira que, ademais dos computadores conectados por cable, póidanse conectar á rede outros dispositivos de forma inalámbrica.






(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.
O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:
-Cableado coaxial.Está formado por un fío conductor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre.es similar ao que se usa para a antena da televisión, aínda que está en desuso.
-Cableado de par trenzado.Está constituído por catro pares de fíos.Cada par está entrelazado para diminuír a transferencia eléctrica e evitar que se axuste o sinal nos pares. 

Dentro deste cableado distínguense os siguientos tipo: 



 
-UTP. É un clable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.
-STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
-FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora e
en forma trenzada. Mellora a protección fronte ás interferencias con respecto ás anteriores.

Existen diversas categorías de cables, dependendo da súa velocidade de transmisión . As que están en uso son: categoría 5(100Mbps), categoria6 (1Gbps), categoría 7(10Gbps) e categoría 8, que esta en fase de desenvolvemento. O cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.










-Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un feixe de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con hiladuras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC. 



 

venres, 13 de novembro de 2015

Tema 2.

Google Sites

 Actividade 2.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

  • Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
  • Tablets. Busca imaxe na rede.
  • Smartphones. Busca imaxe na rede. 

Actividade 4.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

  • RAM. Busca imaxe na rede.
  • Memoria caché.
  • Memoria virtual.
  • Memoria ROM-BIOS.
  • Memoria RAM-CMOS. 
Actividade6.   IMPRESORAS 3D.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). 
  • Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións. 
  • Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible.)


Buscando información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións.
A impresora 3D , é unha máquina ou dispositivo mecánico capaz de, mediante diversos procesos utilizados, sintetizar un obxecto tridimensional. Na impresión en 3D, as sucesivas capas de material fórmanse baixo control por computador. Estes obxectos poden ser de case calquera forma ou xeometría, e prodúcense a partir dun modelo 3D ou outra fonte de datos electrónicos. Unha impresora 3D é un tipo de robot de manufactura industrial.
A impresión 3D no sentido orixinal do termo refírese aos procesos nos que que secuencialmente deposítase material se en unha plataforma, con cabezales de impresión de inxección de material de achega. Máis recentemente, o significado do termo ampliouse para abarcar unha variedade máis ampla de técnicas tales como polimerización, inxección de achega, inxección de aglutinante, extrusión de material, cama de po, laminación de metal, deposito metálico.
Como curiosidade existen clases especiais de impresoras tales como Foodini2 que imprimen comida, ou as que imprimen casas ou construcións de todo tipo, depositando cemento por capas, pero a maioría dos modelos comerciais actualmente son de dous tipos:
-> de compactación, cunha masa de po que se compacta por estratos.
-> de adición, ou de inxección de polímeros, nas que o propio material engádese por capas.
Segundo o método empregado para a compactación do po, pódense clasificar en:
-> Impresoras 3D de tinta: utilizan unha tinta aglomerante para compactar o po. O uso dunha tinta permite a impresión en diferentes cores.
-> Impresoras 3D láser: É un láser que transfire enerxía ao po facendo que se polimerice. Despois mergúllase nun líquido que fai que as zonas polimerizadas se solidifiquen.
Unha vez impresas todas as capas só hai que sacar a peza. Con axuda dun aspirador retírase o po sobrante, que se reutilizará en futuras impresións.
As aplicacións máis relevantes son:
1. Medicina: Pódense fabricar prótese para discapacitados como pernas, brazos... e mesmo cubertas para a cara en caso de feridas profundas.
Ademais pódense imprimir partes do corpo humano do tamaño exacto que necesita un paciente, estas partes do corpo humano están feitas dun material compatible co tecido orgánico e pode chegar a usarse para substituír órganos que necesitan un transplante.
2. Xoguetes: Xa é posible crear xoguetes do gusto dos nenos, variando desde pequenas figuras dun corpo simple ata estruturas máis complexas e grandes formadas por varias impresións de menor tamaño.
3. Roupa: A innovación no campo da moda ten moito que ver coa crecente demanda de roupa cada vez máis personalizada.
4. Comida: Pódense modelar sobremesas e doces formados cunha impresora 3D, lográndose deseños artísticos imposibles de facer a man.A NASA tamén ve moitas posibilidades á impresión de comida 3D e estuda a posibilidade de fabricar alimentos a partir de cartuchos nutritivos que poden manter as súas propiedades ata 30 anos.
5. Armas: Isto pode chegar a supoñer unha ameaza para a seguridade cidadá a curto prazo xa que ás institucións públicas seralles imposible controlar o mercado de armas.
6. Construción: Xa se fala da posibilidade de utilizar impresoras 3D xigantes para construír casas a través dunha mestura de cemento con residuos industriais como o vidro e un axente de endurecemento especial en tan só 24 horas.









luns, 9 de novembro de 2015

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL

  • Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:
1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós que a xente actúe.
2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres humanos.

En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.
  • Obxectivos básicos.
A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:
1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.
2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.
  • Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.
  • Definición de Recoñecemento de Visión.
Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que  realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.
  • Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.
Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, nos atopamos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.
  • Definición de Redes Neuronais.
A redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.
En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.
  • Definición de Sistemas Inductivos.
Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, se trata de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións.

INFORMACION VIRTUAL.

Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información sinón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.



  • Xeolocalización.
hace referencia al conocimiento de la propia ubicación geográfica de modo automático.

... via Definicion ABC http://www.definicionabc.com/geografia/geolocalizacion.php
hace referencia al conocimiento de la propia ubicación geográfica de modo automático.

... via Definicion ABC http://www.definicionabc.com/geografia/geolocalizacion.php
Xeolocalización é un concepto relativamente novo, que proliferou duns dous anos a esta parte e que fai referencia ao coñecemento da propia localización xeográfica de modo automático.

Tamén denominada xeorreferenciación, a xeolocalicación implica o posicionamento que define a localización dun obxecto nun sistema de coordenadas determinado. Este proceso é xeralmente empregado polos sistemas de información xeográfica, un conxunto organizado de hadware e software, máis datos xeográficos, que se atopa deseñado especialmente para capturar, almacenar, manipular e analizar en todas as súas posibles formas a información xeográfica referenciada, coa clara misión de resolver problemas de xestión e planificación.





que hace referencia al conocimiento de la propia ubicación geográfica de modo automático.



... via Definicion ABC http://www.definicionabc.com/geografia/geolocalizacion.php
que hace referencia al conocimiento de la propia ubicación geográfica de modo automático.



... via Definicion ABC http://www.definicionabc.com/geografia/geolocalizacion.php
  • Realidade aumentada.
A realidade aumentada (RA) é o termo que se usa para definir unha visión a través dun dispositivo tecnolóxico, directa ou indirecta, dunha contorna física do mundo real, cuxos elementos se combinan con elementos virtuais para a creación dunha realidade mixta en tempo real. Consiste nun conxunto de dispositivos que engaden información virtual á información física xa existente, é dicir, engadir unha parte sintética virtual ao real. Esta é a principal diferenza coa realidade virtual, posto que non substitúe a realidade física, senón que sobreimprime os datos informáticos ao mundo real.




  • Licencias Creative Commons.
Creative Commons é unha organización sen ánimo de lucro que foi fundada por Lawrence Lessing, Profesor de Dereito na Universidade de Stanford, que ofrece modelos de licenzas libres que permiten aos autores depositar o seu obre de forma libre na internet, limitando os usos que das devanditas obras pódense facer. Están moi relacionadas co movemento de acceso aberto (Open Access) e inclúense nos repositorios institucionais para que os autores ao depositar os seus documentos poidan elixir as condicións de acceso e protección da súa obra.


As licenzas Creative Commons, nacen para compartir e reutilizar as obras de creación baixo certas condicións. Coas licenzas Crative Commons, o autor autoriza o uso da súa obra, pero a obra continua estando protexida. 

  • Macrodatos (Big Data).
Macrodatos  é unha alternativa en español á voz inglesa big data, que se emprega no sector das tecnoloxías da información e da comunicación para aludir a un conxunto de datos que polo seu volume, variedade e pola velocidade á que necesitan ser procesados supera as capacidades dos sistemas informáticos habituais.



venres, 6 de novembro de 2015

Tema 1.Sociedade do Coñecemento. Nanotecnoloxía.

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento.

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

  • Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas. A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deiseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.

A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científi co-técnicas co fi n de estudar materiais, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.

  • Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática
A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica
estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.
  • Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina. 
No caso da nanobiotecnología, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía,ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están producindo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermidades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos me-
diante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente en a súa produción senón nos conceptos de deseño dos materiais constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidade dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no ámbito da inge-
niería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

  • Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.
Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá benefi ciarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento efi caz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas efi caces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.
  • Avances en Ciencias de Materiais.
Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superfi ciales para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superfi cial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avan-
tsar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.
  • Fabricación a nivel nanométrico.
 A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

  • Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).
  • Contribución á seguridade.
A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de deteción de alta especificidad de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográfi cas para a comunicación de datos.
  • Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.
Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase deprodutos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.
Resulta evidente que as empresas, e en particular as PEMES, non poden manterse alleas a leste mercado emerxente, e aínda que no seu maior parte moitos dos resultados obtidos ata o momento no campo da nanotecnoloxía están moi lonxe de poder ser comercializados no seu estado de madurez actual, xa son moitos os produtos existentes no mercado na industria do empaquetado, automoción, biotecnoloxía, industria médica e farmacéutica, espacial, téxtil, cosmética, industria do lecer, construción e enerxía.
Neste documento pretendemos mostrar algunhas, non todas, desas aplicacións así como mostrar outras con enorme potencial de futuro aínda que industrializables a máis longo prazo. Desta maneira queremos difundir as posibilidades reais e as potenciais da tecnoloxía entre aquelas persoas pertencentes á industria co fin de que poidan coñecer e valorar ata que punto a súa empresa pode facerse máis competitiva iniciando a súa andaina, tanto a nivel de produto como de proceso, incorporando algúns aspectos innovadores aos seus plans de I+D+i empresarial.

venres, 23 de outubro de 2015

Tema1. Sociedade do Coñecemento. Robótica

Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.


  • Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot
En 1979, o "Robot Institute of America" define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:

- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.
- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas dos seus sensores.

Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como:o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.

-Reprogramable: é un robot ao cal debido a posibles modificacións dos movementos necesarios para realizar unha tarefa determinada pódeselle modificar o programa. Este mesmo se pode chegar a substituír por unha versión de programa máis moderno.

-Multifuncional: é un robot que se pode adaptar para realizar labores diferentes para as que foi deseñado nun principio. É dicir, que realiza unhas operacións de soldadura podería ser modificado para realizar aplicacións de pintura ou de colocación de pezas.

Ambos os dous robots están deseñados para mover cargas, pezas, ferramentas ou dispositivos especiais segundo traxectorias variables e programadas.

  • CARACTERÍSTICAS DOS ROBOTS.
- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.
- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.
- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.
- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen as súas movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.
- A programación de cada robot ou o poder de aprendizaxe que cada un ten.
  • TIPOS DE ROBOTS SEGÚN O SISTEMA DE COORDENADAS.CAPTURA DE PANTALLA OS DEBUXOS DE SISTEMAS DE COODENADAS E PEGAOS EN OPEN OFFICE WRITER, OS RECORTAS E ENGADES OS TEXTOS CORRESPONDENTES CO CADRO QUE APARECE NO CADRO DE FERRAMENTAS DA PARTE INFERIOR DA PANTALLA. UNHA VEZ REMATADO EXPORTAS O ARQUIVO EN FORMATO PNG E O INSERTAS COMO IMAXE NO TEU BLOG. 



  • TIPOS DE SENSORES EMPREGADOS NOS ROBOTS. EN CADA APARTADO INCLÚE UNHA IMAXE.
      - Sensores de temperatura:
Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende con a temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor é:



      - Sensores de posición:
Entre outros temos:
   - Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC normalmente pechado.


   -Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.
O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo o feixe de luz que lle chega ao sensor.


   -Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que nterrumpen  Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.














      - Sensores de humidade:
Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha condutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta illante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.



      - Sensores de son:
Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade.   







  • CLASIFICACIÓN XERAL. EN CADA APARTADO INCLÚE UNHA IMAXE.
AndroidesOs androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.




MóbilesOs robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través de os seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións  industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción en almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.




Industriais: Os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno. Os robots industriais xorden pola necesidade de:
- Fabricar produtos de maneira económica.
- Que os produtos sexan de calidade.
- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións. 
Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un cos seus distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.


Robots para próteses médicas: Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófno (como o robot ciruxán Da Vinci).








venres, 16 de outubro de 2015

Tema 1. Sociedade do coñecemento: DOMÓTICA.

Nesta ligazón atoparás a Guía Técnica BT51, elaborada polo Ministerio de Industria, para as instalacións de sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios. Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.
  • Campo de aplicación.
  • Fines principais dos sistemas domóticos.
  • Define os 3 sistemas denominados como domóticos.
  • Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada.
  • Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

 CAMPO DE APLICACIÓN

Esta Instrución establece os requisitos específicos da instalación dos sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, tamén coñecidos como sistemas domóticos.
O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos recollidos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Regulamento Electrotécnico para Baixa Tensión.

FINES PRINCIPAIS DOS SISTEMAS DOMÓTICOS

Os sistemas domóticos realizan o control integrado de múltiples elementos dunha instalación cos fins principais de:
- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

DEFINE OS 3 SISTEMAS DENOMINADOS COMO DOMÓTICOS

1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación, climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc. Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.
Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, se considera parte do sistema domótico.

2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo de a enerxía é menor.
Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.

3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de subministración, previamente establecidas.
Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.) ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de aplicación individualmente.

PON EXEMPLOS DE NODO, ACTUADORES E DISPOSITIVOS DE ENTRADA

- O nodo sería un computador ou un autómata que reciba sinais de sensores de temperatura, humidade, luz, etc. e procese ditas sinais para dar ordes aos
sistemas que actúan sobre a climatización, a iluminación, as persianas ou o sistema de rega. Así mesmo, podería estar conectada á rede de tecnoloxías da información (RTI) para recibir información das previsións meteorolóxicas.

- Os actuadores serían o contactor que alimenta os motores das persianas, a
electroválvula do sistema de rega ou un regulador de intensidade de luz.

- Os dispositivos de entrada serían os medidores de temperatura ou humidade, as células fotoeléctricas, etc. que envían información ao nodo.

FAI A TÁBOA COS DISPOSITIVOS DUNHA VIVENDA CON GRAO DE AUTOMATIZACIÓN NORMAL INDICANDO A FUNCIONABILIDADE E APLICACIÓN DE CADA UN



venres, 2 de outubro de 2015

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO.

Actividade1.

Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:
  •     Sociedade de información. 
  •     Sociedade do coñecemento.
  •     Brecha dixital.
  •     Alfabetización dixital.
  •     Adición as novas tecnoloxías.


Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).


Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 do libro mediante parágrafos de 15 liñas aproximadamente e letra de tamaño 12, ampliando a información do libro:
  • eAdministración.
  • Teletrabajo.
  • Gestión de tráfico.
  • eSalud.

Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 ca información do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.
  • DNIe.
  • Certificado dixital.

luns, 21 de setembro de 2015

A miña música preferida.

O pop punk é un xénero musical de fusión que combina punk rock con pop, en varios niveis. Descríbese o xénero como "un fío de rock alternativo que normalmente se funde con melodías pop, ritmos rápidos do punk ,cambios de acordes e guitarras barullentas ".

Non está claro cando foi a primeira vez que o termo " punk pop " foi usado, pero o punk rock con toques de pop foi en torno desde mediados ou finais de 1970. O uso precoz do termo " punk pop " apareceu na 1977 , nun artigo no The New York Times.


Green Day é unha banda de pop punk e rock punk inicialmente composto por tres membros : Billie Joe Armstrong ( guitarra e voz), Mike Dirnt ( baixo e voz ), e Tré Cool ( batería e coros ), esta formación estivo vixente ata 2012 , onde o seu guitarrista soporte se incorpora por máis de trece anos : Jason White.

A banda orixinaria de Berkeley ,xestouse en 1986 baixo o nome de Sweet Children, co baterista John Kiffmeyer . En 1989 foron modificados para o nome actual.
Foi un dos grupos que naceron no club 924 Gilman Street, onde frecuentaban as bandas de punk rock.
As súas primeiras publicacións foron feitas a través do selo independente Lookout.